Yeter ki engel siz olmayın!

Yeter ki engel SİZ olmayın!

Engelli diyoruz ya aslında hepsi iyi birer atlet gibi koşuyor durmaksızın… Çünkü engelli dedikleriniz engel tanımıyor aslında… Pes etmek istemiyorlar her şeye ve herkese rağmen… Engel ve engellenmiş kelimesini en iyi anlayan onlar. Bu nedenledir ki kusursuz olduğunu sanan bizler hep engel oluruz onlara…

‘’Tekerlekli sandalyeye mahkûm’’ … Bırakın şu mahkûm kelimesini. Sen de arabana mahkûmsun, telefonuna, ayakkabına… Futbolcular topa mahkûm o halde, doktor stetoskopa ya da aşçılar tava tencereye… Bu mudur anlatmak istediğin senin? Ben mahkûm değilim… Değneğim sihirli, tekerlekli sandalyem ise özgürlüğümdür… Siz hep beni yarım sandınız. Yapamaz sandınız… Acıdınız… Bir çocuğun engelli olarak dünyaya gelmesi kendi seçimi ya da değiştirebileceği bir şey değildi, bunu unuttunuz. Çocukluk yıllarımdan beri evet her şey zordu, hele insanların bakışları… Ülkemizde engelli bir insan gören çocuklar hayret eder. “Anne, bu niye böyle?” diye sorarlar. Ebeveynler ise korkunç cevaplar verirler: “Annesinin lafını dinlememiş böyle olmuş.” ya da “Allah çarpmış.” Bunlar hafızama öle bir kazındı ki silinmiyor… Sonuç: evde geçen bir çocukluk ve tek arkadaş oyuncaklar ve gözyaşları.

Sizler hep tahtalara vurdunuz “Allah korusun halimize bin şükür.” diye… Hâlbuki hayatta sizin de engelleriniz yok mu? Aşamadığınız, başkalarının yüzünden ilerleyemediğiniz, acınacak durumda olduğunuz anlar… Kısaca engellendiğiniz anlar olmadı mı? Buna rağmen çoğu kez üstüne gittiniz, savaştınız, kendinize inandınız… Durumları ve şartları değiştirdiniz yeri geldi. Başkalarına ve bakışlarına inat belki de başardınız… Hiç düşündünüz mü iş ve trafik kazalarında mesela uzvunu kaybedenlerde sizin hiç mi suçunuz yoktu! İşte anlatmak istediğim bu… Her birimiz hayatımızın akışında engelleniyoruz, engelli oluyoruz aslında… Yani seninle benim aramda pek bir fark yok tahtalara vurulacak kadar…

Kitap yazabilirim elim, gözüm olmasa da… resim yapabilirim… Ben de çalışabilirim, senin gibi paramı taştan çıkartabilirim. Ya da araba kullanabilirim… Elim ayağım olmasa da yüzebilirim, yarışlara katılıp derece yapabilirim… Hatta futbol oynayıp dünya şampiyonu da olabilirim. Yeter ki sen beni ötekileştirme… Beni zavallı konuma sokma… Acıma bana!

Bizler her bir boşluğu doldurarak aslında hayatlarımıza kaldığımız yerden devam ediyoruz. Ta ki önümüze engeller çıkana kadar… Bizlerin üzüldüğü şey engelin kendisi değil, engelimiz nedeniyle maruz kaldığımız toplumsal ve bireysel engellenmelerdir.  Sen de toplum olarak benim engelime odaklanmak yerine yapabileceklerime odaklan! Bana inan, bana güven. Her şey o zaman daha güzel olacak.

Son sözlerim Mustafa Kemal Atatürk ‘ün dediği gibi “Hayal ettim, hayalimin önündeki manileri tespit ettim. Manileri kaldırdığımda, hayalim kendiliğinden gerçekleşti.”